Sinds 1 juli 2020 kunnen partners van een zwangere vrouw langer geboorteverlof opnemen. Hierdoor krijgen ook zij de kans om extra tijd met hun pasgeboren baby door te brengen. Wat vinden vaders daar zelf van? Jasper is huisarts en vader van een dochtertje. Hoe beleeft hij het vaderschap?

Even voorstellen

Naam: Jasper
Leeftijd: 31 jaar
Beroep: Huisarts
Papa van: Dochter Elin van 10 maanden
Burgerlijke staat: Getrouwd
Dienstverband: 0,8 fte (dinsdag vrij)

Daar sta je dan, met een baby

Tijdens mijn coschappen had ik al een aantal bevallingen meegemaakt. Het technische stuk vond ik dus niet meer zo spannend. Maar als het je eigen vrouw en je eigen kind zijn, is de ervaring wel heel anders. Ik was vooral erg nieuwsgierig naar hoe de baby eruit zou zien en of mijn vrouw er goed doorheen zou komen. Gelukkig verliep de bevalling soepel.

Na de geboorte moest Elin nog even in het ziekenhuis blijven ter observatie. Mijn vrouw wilde liever niet te lang blijven, dus mochten we ’s avonds al naar huis. Dit was wel alleen op voorwaarde dat de kraamverzorgende ons op zou kunnen vangen.

Achteraf snappen we wel waarom. Ineens stonden we buiten met de Maxi-Cosi en onze gloednieuwe baby. We wisten nog helemaal niet hoe we dat autostoeltje moesten bevestigen in de auto, laat staan wat we met dat kind moesten beginnen. Het was dus behoorlijk wennen.

Zoeken naar balans

Ik ben twee weken vrij geweest na de geboorte van onze dochter. Als huisarts kan ik mijn eigen verlof regelen. Dit wordt alleen niet uitbetaald, dus moet ik er zelf rekening mee houden. De eerste week vond ik het heel fijn om thuis te zijn. We moesten alles nog leren, dus die tijd kon ik goed gebruiken.

De tweede week begon ik me toch een beetje te vervelen. Er waren weinig dingen die ik makkelijk over kon nemen. Borstvoeding geven lag bij mijn vrouw en verder was er nog niet al te veel te doen. Om me toch nuttig te voelen, ging ik allerlei klusjes bedenken. Stond ik ineens het zolderraam te schilderen. Toen wist ik dat het tijd was om weer aan het werk te gaan.

Inmiddels hebben we de taken goed verdeeld. Dit was een zoektocht naar de juiste balans, zeker in het begin toen borstvoeding en onregelmatige nachten nog een grotere rol speelden. Langzaamaan is er een organische taakverdeling ontstaan. Wie de volgende dag moet werken, hoeft er bijvoorbeeld ’s nachts niet uit.

Vaker thuis zijn

Sinds ik vader ben, zijn mijn prioriteiten veranderd. Ik wil nu veel liever naar huis ’s avonds, om bij mijn gezin te zijn. Vroeger had ik dat nooit zo. Ik werk drie vaste dagen overdag en daarnaast een wisselende onregelmatige dienst. Mijn vrouw is ook huisarts en doet hetzelfde. Op die manier kunnen we zowel samen als alleen tijd met Elin doorbrengen.

Op dinsdag ben ik alleen thuis met Elin. In het begin vond ik het moeilijk om te beslissen wat ik dan moest doen. Hoe vermaak je een kleine baby en hoe deel je je dag in? Nu heb ik daar routine in gekregen en kan ik makkelijk alleen met mijn dochter zijn. Ik weet nu welke rol ik als vader speel in ons gezin.

Groeien in je rol

Als ik gebruik zou kunnen maken van het uitgebreide geboorteverlof voor partners, zou ik dat denk ik pas later opnemen. In het begin zijn er veel taken die je als vader minder makkelijk kan overnemen, zoals borstvoeding geven. In mijn ervaring is het dan lastig om als vader je rol te vinden.

Door pas na het verlof van de moeder zelf verlof op te nemen, kan je als vader beter in je rol groeien. Je word je dan denk ik een stuk bewuster van alles wat er komt kijken bij de verzorging van een kind. Hierdoor kan je een veel betere band met je kindje creëren. Bovendien zou ik het dan gespreid kunnen opnemen, waardoor mijn praktijk niet voor zes weken achtereen een vervanger hoeft te zoeken.

Meer ervaringsverhalen?

Lees ook de verhalen van

Logo Picnic
In samenwerking met

Picnic helpt een handje

Van de lekkerste recepten tot je dagelijkse boodschappen en alles van de drogist. Picnic bezorgt het allemaal gratis tot aan je deur. Bespaar tijd en gesjouw!

Download de gratis app meer