Bevallingsverhaal
Bevallingsverhaal: Een bevalling zoals ik stiekem had gehoopt
26 november, de dag dat ik uitgerekend was van ons eerste kindje. Het stond na de termijnecho direct met hoofdletters in mijn agenda. Dat het nog wat langer zou duren, was iets waar ik me toen nog niet mee bezighield.
Babypaspoort
- Naam: Amélie
- Geboortedatum: 08-12-2018
- Plaats: Den Haag
- Gewicht: 3680 gram
- Lengte: 51 cm
- Geboren met: 41+5
- Papa & Mama: Alexander & Marcella
Goed voorbereid
Ik had een hele fijne zwangerschap zonder grote problemen, op bekkeninstabiliteit na. Dankzij een cursus HypnoBirthing die ik samen met mijn partner heb gevolgd, leerde ik vertrouwen te hebben in mijn lichaam en keek ik stiekem uit naar de bevalling.
Met 35 weken zwangerschap ging ik met verlof. Ik genoot met volle teugen van de vrije tijd en de rust, maar al snel naderde de uitgerekende datum.
40 weken zwanger: een mijlpaal
Die betreffende avond zat ik gezellig een alcoholvrij biertje te drinken met mijn vriend in een café. We proostten op de 40 weken zwangerschap, dat toch wel als een mijlpaal voelde.
Een week ging voorbij en nog steeds gebeurde er vrij weinig. Behalve dat ik steeds minder soepel liep en eruit begon te zien als een ballon. Overal zat ineens vocht!
Picnic helpt een handje
Van de lekkerste recepten tot je dagelijkse boodschappen en alles van de drogist. Picnic bezorgt het allemaal gratis tot aan je deur. Bespaar tijd en gesjouw!
“De verloskundige begon over inleiden, maar ik wilde er niks van weten. Mijn kindje komt wanneer ze er klaar voor is.”
Strippen
De verloskundige begon over inleiden, maar ik wilde er niks van weten. Mijn kindje komt wanneer ze er klaar voor is, en zolang alles goed gaat en ik me nog goed genoeg voel, is er geen reden om in te leiden. Daarnaast had ik nog geen centimeter ontsluiting. Mijn lichaam en mijn baby leken er gewoon nog niet klaar voor.
Wel werd aangeraden om met 41 weken zwangerschap naar het ziekenhuis te gaan voor een CTG-onderzoek. Op donderdag 6 december gingen we naar het ziekenhuis en alles bleek nog goed te zitten. Ik had inmiddels één centimeter ontsluiting en we besloten om toch over te gaan tot strippen.
En ja hoor: het strippen had duidelijk effect. Meteen die avond zat ik op de balansbal de weeën weg te ademen. Au, dit doet pijn! Ik ging vroeg naar bed om zoveel mogelijk krachten te sparen.
“Ik kroop moeizaam op de bank en in een keer braken mijn vliezen. Een enorme warme golf ging door mijn broek.”
In bad en gebroken vliezen
De volgende ochtend voelde ik me niet zo lekker en begonnen de krampen vrijwel direct na het opstaan. Ik besloot lekker in bad te gaan, dit hielp enorm tegen de weeën. Ik wist inmiddels wel dat het nu begonnen was, want ik kon alleen nog maar met mijn ogen dicht liggen en ademen.
Na twee uur besloot ik met flinke tegenzin uit bad te gaan. Ik kroop moeizaam op de bank en in een keer braken mijn vliezen. Een enorme warme golf ging door mijn broek. We vingen het snel op en belden de verloskundige. Hoera! Ons meisje komt eraan!
Naar het ziekenhuis en in bad
De verloskundige arriveerde snel en na twee uur konden we naar het ziekenhuis. Daar aangekomen had ik inmiddels 4 centimeter ontsluiting. Dit zag er goed uit!
Het bevallingsbad werd opgezet en voor de tweede keer die dag lag ik in het warme water. De pijn werd direct minder. Ik kneep drie uur lang hard in de handen van mijn vriend en deed ademhalingsoefeningen. De verloskundige zat stilletjes in een hoekje te kijken hoe mijn vriend en ik dit samen deden. Af en toe bracht ze wat appelsap, voor de suikers.
Na een tijdje moest ik eruit, want de weeën werden minder door de ontspanning en stoppen was geen optie meer. Met heel veel pijn en moeite kwam ik uit bad en ging ik op bed liggen.
“Ik had heel veel pijn en was bij elke wee als een soort dier aan het brullen”
Persen, yes!
Wat er daarna gebeurde weet ik eigenlijk niet meer zo goed. Ik weet dat ik heel veel pijn had, bij elke wee als een soort dier aan het brullen was en dat ik op een gegeven moment om pijnstilling vroeg. Mijn verloskundige zei dat ik inmiddels al zo ver was en dat het hartstikke goed ging… Ik besloot nog even te wachten en toen begon mijn lichaam ineens te persen! Yes!
De persweeën waren zwaar, maar deze vond ik beter op te vangen dan de ontsluitingsweeën. Na 1,5 uur persen, poepte de baby in het vruchtwater. Gelukkig kwam ze vlak daarna, op 8 december, om 01:15 uur ter wereld.
Welkom, lieve schat
Haar papa pakte haar aan en legde haar bij mij op de borst. Alle pijn was verdwenen en ik voelde een heerlijk warm meisje op mijn borst. Hier is ze dan, dicht tegen mij aan. Welkom op de wereld, lieve schat…
